We kennen allemaal de welbekende lat; een maatstaf die we vaak onszelf hebben opgelegd en waaraan we koste wat het kost willen voldoen. Een kritisch stemmetje herinnert ons er contant aan om die lat te halen en vooral nog even door te zetten.
Maar waar komt deze lat vandaan en is de druk die je ervaart wel de druk die vanuit jezelf komt of probeer jij te voldoen aan verwachtingen van anderen?
Deze vragen zijn veelvoorkomende vragen in de coachings en weekenden die wij geven. We hebben een bepaald beeld van onszelf ontwikkeld van wie wij denken te zijn en wat wij denken hoe wij willen zijn. Maar alles wat we hebben meegemaakt en alle ervaringen tot nu toe, hebben je gevormd tot wie je nu bent. Het wil alleen niet zeggen dat wie je nu bent ook is wie jij echt bent.
Als kind doe je allerlei ervaringen op en deze worden door je opvoeders (ouders, leraren, sportdocenten etc.) beloond of afgekeurd. Bij het gedrag dat jij laat zien, krijg je of een compliment en deze sla jij intern op als: dat moet ik vaker doen! Of je krijgt straf en een afbrander en dat sla jij op als: dat moet ik nooit meer doen! Onbewust wordt alles in je brein opgeslagen en gecategoriseerd als goed of fout. En als mens willen we niets liever dan ons goed voelen en erbij horen, dus alles wat in de categorie ‘fout’ valt, willen we vermijden en stoppen we ver weg in ons brein. We slaan het op als: dit is wie we niet mogen/ willen zijn.
En zo vorm jij jezelf, althans wat je denkt dat die zelf is. Maar is hetgeen wat jij liet zien echt fout of kon je omgeving er niet mee om gaan? Wilde jij bepaald gedrag laten zien of werd je er zo om geprezen dat je het wilde laten zien en voldoen? Als kind kan je dit onderscheid niet maken, maar als volwassenen wel. Dat maakt dat je nu prima in staat bent om te voelen wat jouw lat is en wat de verwachting van de ander is.
Met onderstaande tips kun jij weer in contact komen met jouw authentieke kern en de lat weer lager leggen.
Waar word je blij van?
Denk eens terug aan je kindertijd en stel jezelf de vraag: wat deed ik graag? Waar speelde ik mee? Hoe vermaakte ik mij? Wat vond ik interessant? En pak deze dingen weer eens op. Zo kan het zijn dat je als kind heel graag kleurde, maar dat je op school te horen kreeg dat je niet echt een tekentalent had. Je potloden verdwenen in de kast en je gaf jezelf de titel “niet creatief”. Neem in het nu de stap en pak de potloden er weer eens bij. Leef je uit en stel jezelf de vraag: word ik er blij van? Laat het resultaat los en focus je op het gevoel dat het je geeft.
Vanuit ons verleden (waar dingen werden betiteld als goed/fout, mooi/niet mooi of wel/ niet) ligt de nadruk op een resultaat: de uitkomst. Maar als volwassenen weten we dat het resultaat er soms helemaal niet toe doet en dat je juist weer mag genieten van het gevoel dat het je geeft. Hoe voel jij je als je de potloden uitgestald hebt op tafel en heerlijk bezig bent. Word jij er blij van?
Zo kan je jouw gedrag een nieuwe categorie geven in je brein en krijgt kleuren het label ‘blij’ en vaker doen i.p.v. kleuren is fout en kan ik niet. Door nieuwe labeltjes te geven aan je gedrag en te focussen op waar jij van geniet, zul je de lat lager kunnen leggen.
Geef jezelf complimenten
Zoals ik al eerder schreef, zijn we als kind gericht op complimenten krijgen, we willen ons goed voelen. Ook als volwassene kunnen we nog sterk op zoek zijn naar bevestiging en complimenten, helemaal als we deze als kind veel hebben gemist. We passen ons gedrag aan en hopen dat de ander het oppikt en ons ervoor beloond. Vanuit een tekort ga je gedrag laten zien en de lat hoog leggen. De lat komt alleen daarmee steeds hoger te liggen, want als je iets eenmaal kan en er een compliment voor hebt gehad, komt het tekort weer terug en wil je meer en meer. Hiervoor moet je nog een tandje harder lopen of nog harder gaan werken waarmee de lat steeds hoger en hoger komt te liggen.
Start bij het tekort, want daar zit jouw oplossing. Geef jezelf de complimenten die je zo nodig had. En het mooie is dat het voor ons brein niet uitmaakt of we het zelf al echt geloven of niet want ons brein kan geen onderscheid maken tussen echt en visualisatie. Als ik je namelijk nu vraag je voor te stellen een citroen te eten, dan maakt je lijf vanzelf speeksel aan. Als jij jezelf het compliment geeft: wat kan jij goed tekenen, dan slaat je brein dit op als: ik kan goed tekenen. Je kunt deze oefening nog krachtiger maken door minimaal 30 dagen lang, iedere dag, jezelf aan te kijken in de spiegel en jezelf deze complimenten te geven. Want als jij geen tekort meer ervaart en hiervoor niet meer je best hoeft te doen, kan jij jouw lat omlaag leggen en ben je niet meer afhankelijk van het oordeel van anderen.
Moet ik dit van mijzelf of van anderen?
We hebben vaak een mega lange to do lijst en denken dat we van alles moeten. Maar de vraag is van wie je dit moet! Doe jij de dingen voor jezelf of ervaar je druk van buitenaf om iets te doen? Maak eens een onuitputtelijke lijst van alles wat je moet en verdeel deze vervolgens in: wat moet ik van mijzelf en wat moet ik van anderen.
Kijk vervolgens eens naar deze twee lijstjes en zie waar de ruimte zit. De lijst met dingen die je moet van jezelf: moet dit ook echt of zijn er dingen die je kunt uitbesteden of laten? De lijst met dingen die je moet van anderen: is dit ook wat jij zelf wilt of mag je dingen teruggeven aan mensen?
Door het visueel te maken en op te schrijven kun je vaak beter uitzoomen en zien wat je allemaal moet maar ook wat je allemaal niet wilt. Het geeft je de ruimte om letterlijk te zien wat er allemaal op je bordje ligt en te voelen wat eraf mag. Want hoe meer jij de dingen kan doen die jij wilt i.p.v. die moeten van anderen, hoe meer jij de lat lager kan leggen.
Wil jij verder aan de slag met vragen als: wie ben ik, wat wil ik of wat zijn mijn waarden? Plan dan aan gratis kennismakingsgesprek in, dan kijken we samen welke route het beste bij jou past.